تأثیر آموزش چندرسانه‏ای بر میزان یادگیری و یادداری درس ریاضی دانش‏آموزان پسر در خود مانده

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر دو نوع روش تدریس سنتی و چندرسانه‏ای را بر میزان یادگیری و یادداری درس ریاضی سال پنجم ابتدایی دانش‏آموزان در خود مانده بوده است. روش: این تحقیق از نوع کاربردی و روش انجام آن نیمه تجربی است. به این منظور نمونه‏ای شامل 8 نفر از دانش‏آموزان اتیستیک پسر پایه پنجم ابتدایی با روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای جمع آوری داده‏ها از آزمون محقق ساخته و نرم‏افزار چندرسانه‏ای محقق ساخته مبتنی بر اصول طراحی چندرسانه‏ای‏ها استفاده شده است. در هر دو گروه، یک پیش آزمون یکسان اجرا شد و پس از اطمینان از همسان بودن دو گروه، در گروه آزمایش به روش یادگیری چندرسانه‏ای تدریس داده شد و در گروه کنترل به شیوه رایج و متداول تدریس شد، در هردو گروه چهار پس‏آزمون یادداری و یادگیری لوزی و ذوزنقه اجرا شد. طول مدت اجرای آموزش به همراه اجرای آزمون‏ها در هر گروه7جلسۀ 90 دقیقه‏ای بوده است. تحلیل داده‏ها با استفاده از آزمون T نشان داد که به کارگیری نرم افزار چندرسانه‏ای در آموزش مفاهیم ریاضی (مساحت لوزی و مساحت ذوزنقه) در دانش‏آموزان اوتیستیک مؤثرتر از روش سنتی (روش فعلی موجود در مدارس استثنایی) می‏باشد. لذا پیشنهاد می‏شود از آموزش به سبک چندرسانه‏ای برای یادگیری این دانش آموزان استفاده شود.